ΠΑΡΕ ΕΝΑΝ ΚΟΥΡΑΚΗ ΤΩΡΑ ΓΙΑ ΝΑ ΒΑΛΕΙΣ ΜΥΑΛΟ "ΑΓΙΕ".
ΤΙ ψηφίζει ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος;
Το λέει ο δημοσιογράφος των ΝΕΩΝ Δ. Μητρόπουλος σε σημερινό άρθρο του!
Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες, είναι οπαδός του Αλέξη Τσίπρα - και μάλιστα από καιρό. Πριν, δηλαδή, από το κύμα της οργής που έκανε τον ΣΥΡΙΖΑ αξιωματική αντιπολίτευση το 2012. Μακαριότατος και Τσίπρας έχουν μια θερμή προσωπική σχέση και διάφορα τετ α τετ. Η οιονεί παραλληλία με την Αρχιεπισκοπή είναι μάλιστα από τα στοιχεία εκείνα που κάνουν την Κουμουνδούρου να πιστεύει ότι έχει τη δυνατότητα να τοποθετηθεί στον μεσαίο χώρο ή, διαφορετικά ειπωμένο, να τα βρει με τους νοικοκυραίους.
ΣΤΟ σημείο αυτό κάνει την είσοδό του στη σκηνή ο βουλευτής Τάσος Κουράκης. Και ζητάει να απαλλαγεί το Δημόσιο από τη μισθοδοσία των ιερέων.
Ακόμη περισσότερο: ο Κουράκης θέλει να μπει χριστιανικός φόρος. Δηλαδή, να πληρώνουν οι πιστοί ειδική εισφορά με την οποία να χρηματοδοτείται η Εκκλησία. Γίνεται και στην προτεσταντική Γερμανία. Μας ρήμαξαν που μας ρήμαξαν οι Γερμανοί με το μείγμα αποπληθωρισμού και λιτότητας που μας έχει τσακίσει ως χώρα. Γιατί να μην κάνουμε και εισαγωγή το μοντέλο εκκλησιαστικής χρηματοδότησης που ισχύει στη χώρα του Λούθηρου;
ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΤΑΙ, λοιπόν, για άλλη μια φορά ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα πολιτικό μαγαζί όπου ο καθένας λέει ό,τι θέλει. Επί της ουσίας, η πρόταση Κουράκη, βέβαια, δεν είναι κακή. Σε μια Ελλάδα πιο φιλελεύθερη - με την οικονομική έννοια του όρου - η επιδότηση της θρησκείας από τους πιστούς είναι λογική εξέλιξη. Αυτά όμως δεν είναι πράγματα που ακούγονται από μια κοινή γνώμη που διατηρεί κάποια παραδοσιακά - ας μην πούμε: συντηρητικά - ανακλαστικά στα της Εκκλησίας. Ετσι, για άλλη μια φορά, ο ΣΥΡΙΖΑ φεύγει έξω αριστερά. Εξ ου και η προσπάθεια των επικοινωνούντων την πολιτική της Κουμουνδούρου να μετριάσουν κάπως το μήνυμα Κουράκη, χωρίς όμως και να τον αδειάσουν.
ΦΥΣΙΚΑ, όλα αυτά έχουν από μια πλευρά μεγάλη πλάκα. Από τον Καραμανλή και τον Χριστόδουλο, στον Τσίπρα και τον Ιερώνυμο. Από τη Δεξιά του Κυρίου στην Αριστερά της Χριστιανοσύνης. Αλλες εποχές, άλλες ιερές συμμαχίες. Η σιωπηρή πολιτική ανατοποθέτηση της Εκκλησίας έχει ενδιαφέρον πάντως. Ο Ιερώνυμος συνδέεται προσωπικά με τον Βαγγέλη Βενιζέλο. Ο τελευταίος, ως υπουργός Οικονομικών, τα είχε στυλώσει το 2011 ενώπιον των γραφειοκρατών του Γενικού Λογιστηρίου όταν του ζήτησαν να περιλάβει και την Εκκλησία στα χαράτσια της ΔΕΗ και διαφόρους άλλους φόρους. «Εμένα ήταν ο παππούς μου παπάς, δεν θα το κάνω αυτό!» ήταν το όχι και τόσο πολιτικό, αλλά μάλλον προσωπικό επιχείρημα. Ωστόσο, το ΠΑΣΟΚ είναι πλέον μονοψήφιο. Και δεν αποτελεί δύναμη στην κοινωνία. Οπως ο Χριστόδουλος έλεγε ανέκδοτα στους μαθητές, έτσι και ο Ιερώνυμος θέλει να προσεγγίσει η Εκκλησία τη νεολαία. Και αυτή, βεβαίως, είναι πιο κοντά στον ΣΥΡΙΖΑ.
ΣΤΟ πολιτικο-θρησκευτικό αυτό τοπίο, κάποια συμπεράσματα προκύπτουν εύλογα και εύκολα. Ας πούμε, ο Τσίπρας είναι ένας πολιτικός που επιχειρεί να προσεγγίσει τη μέση κοινωνία. Το κόμμα του όμως είναι εγκλωβισμένο στα άκρα. Ο Ιερώνυμος πάλι - παρά το χαμηλότονο συγκρατημένο στυλ - έρχεται να αποδείξει ότι κάθε Αρχιεπίσκοπος κρύβει μέσα του έναν πολιτικό του Θεού - δεξιό ή αριστερό. Οσο για το κοτσιδάκι του Κουράκη, δεν έχει καμία σχέση με τις πλεξούδες των ιερέων.
dexiextrem
Ρε το Συριζόνυμο!
ΑπάντησηΔιαγραφή